Studiekosten: een studie op zichzelf

Een leven lang leren. We moeten er allemaal aan geloven. Financiële voordelen moeten de werkgever, de werknemer en de ondernemer zo ver krijgen dat ze hun kennis blijven onderhouden. De regelgeving is complex en leidt vaak tot discussie. Neem nu de aftrek in de inkomstenbelasting. Je moet er bijna voor gestudeerd hebben om te weten hoe het zit. 

Studiekosten komen bij de bepaling van de winst slechts in aanmerking als die kosten strekken tot het op peil houden van bestaande kennis. De studie mag er dus niet toe leiden dat de vakbekwaamheid van de ondernemer zodanig wordt uitgebreid dat daardoor de onderneming uitbreidt of wijzigt. Zo kan een zelfstandige octrooigemachtigde die een rechtenstudie heeft gevolgd om ook processen te kunnen gaan voeren, deze kosten niet in aftrek brengen. De rechter ziet hierin een uitbreiding van zijn diensten. Net zomin zijn de kosten van de opleiding tot belastingconsulent voor een zelfstandig accountant aftrekbaar. De rechter vindt – en terecht! – een accountant en een belastingadviseur twee verschillende beroepen. Voor een verkeersvlieger is het volgen een simulatievlucht daarentegen noodzakelijk om de reeds bestaande vaardigheden op peil te houden, zodat de kosten wel aftrekbaar zijn.

Zijn de kosten niet als ondernemingskosten aftrekbaar dan biedt de aftrek van scholingsuitgaven mogelijk uitkomst. Scholingsuitgaven komen voor aftrek in aanmerking voor zover het gezamenlijke bedrag hoger is dan €250, en in principe niet hoger dan €15.000. Scholingsuitgaven zijn uitgaven van de belastingplichtige voor een door hem zelf gevolgde opleiding of studie met het oog op het verwerven van inkomen uit ‘werk en woning’.De studie moet zijn gericht op een financieel-economische verbetering van de positie in de maatschappij.

Inkomensvooruitgang is dus geen vereiste voor aftrekbaarheid van scholingsuitgaven. Zo zijn de kosten voor de opleiding in verband met een carrièreswitch, ook als u daarmee later minder inkomen verwerft, aftrekbaar. Wel moet men aanneembaar kunnen maken dat de opleiding naar redelijke verwachting productief kan worden gemaakt. De kosten van cursussen met een zeer algemeen of vrijetijdskarakter kunnen daarom niet als scholingsuitgaven in aanmerking komen.

En de werknemer? Tja, die rest voor zijn arbeidskosten slechts een verzoek aan de werkgever om een belastingvrije vergoeding of verstrekking.

Mr. D. (Dennis) van der Veer RB | Belastingadviseur
E dvdveer@schuiteman.com | T 0342 473444

schuiteman.com